Komunumoj sur la frontlinio de la plena invado de Rusio en Ukrainion perdas vivojn, vundiĝas kaj estiĝas rifuĝintoj ĉiutage, dum la milito daŭras. “En la lastaj ses monatoj, pli ol 200,000 homoj estis evakuitaj el frontliniaj areoj en la oriento kaj nordo,” diris Filippo Grandi, la Alta Komisaro de UN por Rifuĝintoj en la trijara datreveno de la milito lunde, la 24an de februaro. Ekde la komenco de la milito, ĉirkaŭ 10.6 milionoj da homoj estis devigitaj forlasi siajn hejmojn. Dum plej multaj fuĝis en la fruaj stadioj de la rusa invado, li mencias, la elpelado kaj sufero daŭras.
Multaj, kiuj estas forpelitaj en la oriento kaj nordo de Ukrainio, alvenas al transitcentroj antaŭ ol ricevi helpojn por trovi provizoran ŝirmejon en transformitaj publikaj konstruaĵoj konataj kiel kolektivaj ejoj. Serhii Zelenyi estis lastatempe evakuita per buso al transitcentro en la orienta urbo Pavlohrad post sia fuĝo de ĉiutagaj bombadoj en Pokrovsk, sia hejma urbo en la frontlinia regiono de Donetsk, 130 kilometrojn de la landlimo kun Rusio. “Estis tre malfacile en Pokrovsk. Dronoj svarmis super la urbo ĉiutage, de matene ĝis malfrua vespero,” diras Zelenyi. “Foje estis dutempa paŭzo, tiam la bombadoj denove komenciĝis. Estis neeble.” Li estis inter la lastaj el siaj najbaroj por foriri, fine decidante ke la konstanta danĝero, manko de manĝaĵo, akvo kaj elektro, kaj la bezono resti ene dum preskaŭ la tuta tago estis tro por elteni. Alvenante en Pavlohrad, sinjoro Zelenyi ricevis vestaĵojn kaj monhelpon de la Rifuĝinta Agentejo de UN, UNHCR, tra siaj lokaj partneraj organizoj, kaj nun pripensas, kion fari poste. “Mi perdis ĉion,” li diris, “Mi devas komenci denove de nulo.”
La rakonto de s-ro Zelenyi ne estas nekutima, diras Alyona Sinaeva, psikologino kun Proliska, la partnera organizo de UNHCR en Pavlohrad. Tiuj, kiuj venas el frontliniaj regionoj estas en “akuta streso, ĉar ili venas el urboj kie aktiva batalado okazas.” La centro provizas sekuran lokon por rebatitaj civiluloj dum Proliska kaj aliaj partneroj de UNHCR donas alvenantaj evakuitoj vestaĵojn, monhelpon por aĉeti necesaĵojn, higienaj ilaroj, jura helpo kaj psikologia subteno. “En ĉi tiu spaco ili povas malstreĉiĝi kaj plori. Ĉi tiuj estas emocioj kiujn ili ne povis montri ĝis nun,” diris Sinaeva. “Homoj estas lacaj. Lacaj de milito. Ĉiuj estas lacaj.”